Dat is ons gevoel na ons vertrek richting Lusaka. Eerder hadden we bij de receptie nagevraagd waar we een adapter konden krijgen. Bij de Shoprite was het antwoord. In hartje Livingstone parkeert Aldwin de auto om (als enige blanke) de drukke Shoprite binnen te gaan. Ik blijf buiten in de auto op hem wachten. Binnen luttele seconden staan allerhand verkopers aan mijn raam. Allerlei prullen en dingen die je echt niet nodig hebt, proberen ze te slijten. Uiteindelijk druipen ze gelukkig af. Na meer dan 20 minuten wachten, begin ik me af te vragen wat er aan de hand is. Gelukkig komt hij dan toch naar buiten, maar... met lege handen. Wel een adapter gevonden, maar... geen betaling mogelijk met credit card, machine kapot (ja ja, dat zouden we later nog vaker horen). Dus, op jacht naar Zambiaanse Kwacha. Hadden we natuurlijk eerst moeten halen, maar ja. We hebben op weg naar de Shoprite wat banken en ATM's (geldautomaten) gezien. Hier zit het ons nog steeds niet mee. Geen enkele ATM accepteert Mastercard/Maestro/Cirrus. We besluiten terug te rijden naar een hypermodern winkelcentrum dat we waren gepasseerd op de weg naar het centrum. Tot onze opluchting bevindt zich daar een 'Bureau de Change' waar we de overgebleven Botswaanse Pula's, Amerikaanse dollars en Zuidafrikaanse randen wisselen tegen Kwacha. Ze hebben helaas nergens adapters, dus hebben we geen andere keus dan terug te rijden naar de Shoprite. Dit keer is Aldwin al na 5 minuten terug, mèt adapter! Een uur later is de missie dan toch voltooid. Op naar Lusaka. Gelijk als we Livingstone uitrijden, begint het feest alweer. We doen 1,5u over 78 km door de slechte conditie van de weg. Pas op! Pothole links, pothole rechts, pothole overal!! Gelukkig is het na Zimba goed asfalt. Rond 16.00u komen we aan bij de Kafuebrug en worden aangehouden door de politie bij een road block. Ze willen de verzekeringspapieren zien. Geen probleem. De agent werpt er een blik op en wenst ons een goede reis. Na 43 km bereiken we Eureka Campsite (zo'n 10 km voor Lusaka). Tent is snel opgezet en redelijk vroeg voor ons doen hebben we het diner achter de kiezen. Terwijl wij in onze stoelen relaxen, komt een auto aanrijden die met zijn koplampen alle andere campers verblindt. Het lijkt erop dat ze zoekende zijn, dus Aldwin loopt erheen om ze te helpen. Het was al pikdonker en ze zochten een goed plekje om hun auto met rooftoptent neer te zetten. Korte tijd later komen ze langs onze tent om ons te bedanken. Ons aanbod van een glaasje wijn nemen ze graag aan. Het blijkt een Brits stel (Tony & Jean) te zijn dat enige maanden geleden een auto heeft verscheept vanuit Engeland naar Dar es Salaam en van daaruit door allerlei Afrikaanse landen aan het reizen is. Twee uur later nemen we afscheid en wisselen we emailadressen uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten