zondag 20 april 2008

Dag 2: Schipper, mag ik overvaren?





Voor de grens van Botswana met Zambia (bij Kazungula) staat een enorme wachtrij van vrachtwagens. Er is hier namelijk geen brug over de Zambezi en de ferry die heen en weer vaart (of eerder een soort ponton), kan slechts 1 vrachtwagen per keer vervoeren. Op advies van Pat & Sid zijn we de vrachtwagens voorbij gereden. Er is namelijk bijna altijd nog wel plaats voor een auto achter de over te varen vrachtwagen. Als we de vrachtwagens voorbij zijn, worden we aangeschoten door een jongen die zichzelf "Freight" -vracht- noemt. In eerste instantie wimpelen we hem af, aangezien we denken dat het weer "zo'n mannetje" is. Maar hij overhandigt ons een briefje waarop gegevens over de auto moeten worden ingevuld en hij legt rustig uit wat zijn diensten zijn. Er moet nogal wat geregeld worden voor de overtocht en bij aankomst aan de andere kant. Zo moet bijvoorbeeld carbontax worden betaald, evenals een council tax, 3rd party insurance en de overtocht. Dit moet allemaal aan verschillende loketten. Daarnaast moeten de entry stempels in de paspoorten worden geregeld en de Carnet moet worden getekend en gestempeld. We komen overeen dat hij R 20 voor zijn diensten krijgt. We mogen direct het pontoon oprijden (ik als passagier moet even uitstappen). Tijdens de overtocht moeten we een groot boek met gegevens over de auto, chauffeur etc. invullen (later bleek dat dit bij elke grens moest gebeuren). Bij aankomst aan de Zambiaanse kant van de rivier is het een drukte van belang. Vrachtwagens, auto's, massa's voetgangers, winkeltjes, geldwisselaars etc. etc. Freight dirigeert ons naar een 'veilige' plaats om de auto even te parkeren en loodst ons dan naar immigration voor de benodigde stempels. Terwijl wij in de lange, langzame rij wachten (bij meer dan 30 graden), regelt hij alle andere papieren voor ons. Tenslotte hebben we alles en rekenen met Freight af. Hij heeft keurig overal bonnetjes van en het klopt als een bus. Aangezien we nog geen Zambiaans geld hebben, betalen we hem het equivalent in dollars waarbij hij nog wel een exra voordeeltje oploopt. Opgelucht over het probleemloos passeren van deze tweede grenspost begeven we ons naar Livingstone!

Geen opmerkingen: