zondag 18 mei 2008
Dag 30: Huis op stelten
Na het ontbijt dragen we de koelkast vanuit de keuken van Casa Rex naar de auto waarna we hartelijk afscheid nemen van Wendy. Op weg naar Inhambane (rond 08.30u vertrokken), dat zo'n 300km rijden is vanaf Vilanculos, begint het zowaar te regenen! We hebben ontzettend geluk gehad met het weer de afgelopen dagen. De weg is tot 30km voor Massinga uitstekend, vanaf daar is het weer een tijd afzien. Wendy had ons al gewaarschuwd, dus we waren erop ingesteld. Vanaf Massinga tot aan Inhambane is het perfect asfalt. We lunchen bij STOP! Een schattig restaurantje in Maxixe zoals we ze eigenlijk nog maar weinig hebben gezien in Afrika. Helaas is het eten wel ronduit waardeloos. Rond 13.30u zijn we bij de afslag naar de 24km lange zandweg naar Paindane Beach Resort. We proberen ze te bellen om de conditie van de weg na te vragen, maar krijgen alleen een voicemailbox. We durven het niet aan om de zandweg te rijden, zonder dat iemand ons daar verwacht (we hadden niet gereserveerd), dus bellen we Flamingo Bay, een lodge aan de noordkant van Inhambane. We krijgen ene Bill van de Barra Lodge aan de lijn, wat een zusterbedrijf blijkt te zijn van Flamingo Bay. Een paar minuten nadat we hem hebben opgehangen, belt Flamingo Bay terug om de reservering te bevestigen en ons te vertellen hoe we er moeten komen. Het is nog een behoorlijk stukje rijden en we zijn dan ook blij dat we zo op tijd in Inhambane waren. Rond 14.30u komen we aan bij de lodge. De auto moeten we aan het begin van een pad op stelten achterlaten om bij de receptie te komen. De lodge blijkt volledig op stelten te zijn gebouwd in een groot meer dat verbonden is met de oceaan. Het is een prachtig bouwwerk en de locatie is ook heel bijzonder, maar we zijn er niet zo blij mee dat we de auto met alle spullen onbewaakt moeten laten staan, zover verwijderd van alles. Een van de jongens die we naar de beveiliging vragen, zegt, "You should not worry, this is the land of the good people!" Uiteraard is dit voldoende om ons gerust te stellen...! We lopen over het plankier naar de lodge en checken in. Ons chalet is helemaal van hout en eveneens op palen gebouwd. We installeren ons met een drankje aan het zwembad en luieren de rest van de middag. Na een snelle douche genieten we van een werkelijk uitstekend diner aan een superromantisch tafeltje. Onze ober heeft zich extra uitgesloofd met bloemen en een speciale kaars op tafel. Net als we zijn gaan zitten, voel ik druppels. Ons tafeltje was op een mooi plekje naast het zwembad gesitueerd, maar ons optimisme "Het waait wel over" houdt geen stand. Na een paar seconden begint het te stortregenen en moeten we een stukje opschuiven om droog te kunnen zitten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten