Om 05.00u gaat de wekker. We pakken de auto in, ontbijten snel even en checken dan uit. Rond 07.30u zijn we onderweg van Dar Es Salaam naar Mtwara (in het zuiden van Tanzania, aan de grens met Mozambique). Op aanwijzingen van de receptie vinden we in een keer de goede weg, maar het kost toch behoorlijk wat tijd om de stad uit te komen. Het is erg druk en ze zijn met de weg bezig wat de route extra exotisch en chaotisch maakt. Als we dan eenmaal de stad achter ons hebben gelaten, is het puur genieten. Wuivende palmbomen, rieten hutjes, groene bossen èn... glad asfalt! We komen wel, zoals ook in Zambia en Malawi, enorm veel voetgangers en fietsers tegen. Het is ongelooflijk wat ze op de bagagedrager al niet vervoeren: enorme zakken kolen, bossen hout, duizenden eieren in kartonnen dozen, gigantische zakken meel en ga zo maar door. We maken goede vorderingen en verheugen ons al op een vroege aankomst. Maar als we de brug over de Rufijirivier over rijden, is het in een klap gedaan met ons optimisme. Het asfalt houdt abrupt op en gaat over in een zandweg! Was het een goede gravelweg geweest dan was het te overzien geweest, maar het is alsof we door een zandduinlandschap ploegen. Door de hevige regens van het afgelopen seizoen is de weg veranderd in een hindernisparcours. Van de Old Boma in Mtwara, waar we vannacht zouden overnachten, hadden we begrepen dat 90% van de weg was geasfalteerd en goed te doen was. Hij had alleen verzuimd te melden dat het ongeasfalteerde stuk zo slecht was. Na misschien 5km en een half uur verder houden we een taxibusje aan en vragen hoe lang het slechte stuk nog is. Hij geeft aan dat het in totaal zo'n 60km is tot de weg weer verbetert. Dit zou kloppen met de 10% die de Old Boma had doorgegeven, aangezien de afstand van Dar naar Mtwara zo'n 600km is. We besluiten door te zetten en uiteindelijk halen we na 4 uur hotsen en stoten opgelucht adem, asfalt! En van goede kwaliteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten