Dag 32: Laatste halte naar huis

Ons 'overland' avontuur door Botswana, Zambia, Malawi, Tanzania en Mozambique, is aangekomen bij de laatste tussenstop naar Nederland: we zijn weer in Johannesburg. Gelijk nadat we thuis zijn aangekomen, hebben we de auto uitgepakt. Terwijl Aldwin met de computers aan de slag gaat om updates te installeren en vervolgens het downloaden van de tig foto's te starten, stuur ik een sms naar het thuisfront om ze op de hoogte te stellen van onze veilige aankomst. Dan zijn de tassen aan de beurt. De wasmanden puilen uit van de was van onze 32 daagse reis! Terwijl ik de post uitzoek, email wegwerk en wat rekeningen betaal, haalt Aldwin boodschappen voor een 'potjiekos'. Als het potjiekos lekker pruttelt, praten wij na over de vakantie en maken we een begin met een update van het weblog.

Dag 32: Naar huis!

Dat wil zeggen, ons huis in Johannesburg! Om van onze buitenlandse valuta af te komen, betalen we de rekening van het hotel in een combinatie van US dollars en meticais. We moeten alleen nog wat meticais bewaren voor de tol. We vullen de tank bij vanuit de jerrycans, aangezien we de auto morgen moeten inleveren en de benzine uiteraard niet ongebruikt willen laten. Rond 08.30u zijn we onderweg naar Johannesburg. Dit keer rijden we zonder problemen de stad uit (bijna alleen maar rechtdoor richting het westen). Bij de tolgate wisselen we de overgebleven munten voor briefgeld zodat we het geld nog weer kunnen wisselen bij een Bureau de Change. Bij de grens worden we echter tegen betaling van onze laatste meticais door een 'mannetje' geholpen om de rijen te 'jumpen'. Aan de kant van Mozambique staat namelijk een enorme rij voor de immigratiebalie. Hij neemt ons mee naar een aparte immigratiebalie, speciaal voor mijnwerkers. Binnen 2 seconden zijn onze paspoorten gestempeld. Vervolgens neemt hij ons mee naar de douanebalie waar het stempelen van de Carnet nog wat uitleg aan de douanier vereist. Braaf stempelt en tekent hij waar wij het aangeven. De Zuid-Afrikaanse grenspost gaat net zo snel (dit keer zonder hulp) wat dit de snelste grensovergang maakt van de vakantie (een kwartier in totaal). We rijden Komatipoort in om Zuidafrikaanse randen te pinnen zodat we de tol kunnen betalen en we halen even een broodje bij de Spar om in een keer te kunnen doorrijden naar huis. Ons valt op dat de A4 is verbreed naar 4 rijstroken. Wat een verademing, geen potholes en rustig kunnen inhalen! Ik moet zelfs even wennen aan de hoge snelheid, aangezien we de 120km p/u slechts sporadisch hebben gehaald tijdens de rest van de reis!! Om 16.30u rijden we, na een goede, nauwelijks vermoeiende reis, de garage in. Heerlijk om weer thuis te zijn!

Dag 31: De deftige dame van Maputo

Rond 15.00u arriveren we aan de stadsrand van Maputo. We komen vanuit het noorden wat betekent dat er nauwelijks borden staan en al helemaal geen straatnamen. Het overgrote deel van de toeristen zijn Zuid-Afrikanen en Zimbabwanen en die komen over het algemeen vanuit het westen. Ons navigatiesysteem wil ons een vaag zijweggetje insturen, maar dat vertrouwen we niet helemaal. We blijven op de hoofdweg. Helaas moeten we Maputo nog een stuk dieper inrijden voordat we zelf op de kaart kunnen navigeren. Op een gegeven moment steken we een keurig geasfalteerde, nieuwe weg over langs een kanaal, die richting de hoogbouw loopt. Op dat moment zeg ik tegen Aldwin dat ik het gevoel heb dat we die kant op moeten en dat we eigenlijk op de weg beneden ons zouden moeten rijden. Het nav stuurt ons door townships en kleine, drukke straatjes waar de gezichtsuitdrukkingen van de mensen boekdelen spreken, toeristen komen normaliter niet door deze buurt! We rijden weer over een viaduct (dit keer in compleet tegengestelde richting als daarvoor). Het nav geeft aan dat we de afslag naar de weg beneden ons moeten nemen, maar... er is helemaal geen afslag! Dan zien we een taxibusje gewoon de zandhelling naar beneden afrijden en de weg op gaan. "Het is waarschijnlijk hartstikke illegaal, maar ga d'r maar gewoon achteraan!" roep ik tegen Aldwin. Eerst ziet hij het niet zo zitten, maar het alternatief is ook niet erg aantrekkelijk (blijven ronddwalen op een nav dat klaarblijkelijk ze ook niet allemaal op een rijtje heeft). En ja, na het korte off-road stukje draaien we zonder problemen de weg op en zie ik de eerste straatnamen verschijnen. Rond 15.45u komen we veilig aan bij het schitterende Polana Hotel. De buitenkant en de openbare ruimtes zijn prachtig, maar de kamer valt erg tegen. Later zou blijken dat een grootschalige renovatie gepland staat. De portier slooft zich uit om een perfect, veilig plekje voor onze auto te vinden (pal naast de hoofdingang van het hotel, veiliger kan niet). We laten ons wegzakken in de grote fauteuils in de bar en drinken een glaasje wijn. Dan blijkt dat het hotel wireless internet heeft en we gaan het internet even op om mail te checken en het nieuws. Ontzet lezen we het nieuws over de rellen in Johannesburg. Snel sms'en we wat vrienden en collega's in Johannesburg om na te gaan of alles ok is met hen. Gelukkig is niemand direct geraakt, maar wel vrienden en familie van hen.

Dag 31: Een land teveel

We hebben een uur nodig om vanaf de lodge bij de EN1 naar Maputo te komen. Het is onze op 1 na laatste dag van de reis en we zijn eigenlijk wel blij dat we straks weer thuis zijn. Vanaf Inhambane is het bijna 500km naar Maputo, maar de weg is over het algemeen van uitstekende kwaliteit. Alleen bij Chissibuzo (of zoiets?) wordt de weg weer een tijdje heel slecht. Bij Xai Xai betalen we 10 Mtn (Meticais Novo) tol voor de brug over de Limpoporivier. Vanaf daar is de weg weer perfect. We hebben inmiddels wel besloten dat we de volgende keer dat we naar Mozambique gaan, met het vliegtuig gaan! Het binnenland van Mozambique vinden we namelijk niet erg boeiend. Dit, in combinatie met het feit dat in grote delen van het land de kwaliteit van de wegen je tot wanhoop drijft, maakt dat we tot de conclusie komen dat Mozambique net 1 land teveel was voor de tijd die we beschikbaar hadden voor de reis.