Visa Deel 1

Voor Botswana en Malawi blijken we gelukkig geen visa nodig te hebben. Voor de andere drie landen wel (Zambia, Tanzania en Mozambique). Vandaag stond Zambia in de planning. Het is een hele tour om er te komen. Door wegwerkzaamheden staat er namelijk een lange file op de N1 naar Pretoria. Vervolgens is de laatste kilometer in de stad ook nog rampenplan doordat men de helft van de vier banen heeft geblokkeerd voor werkzaamheden aan een waterleiding. Met nog maar een half uurtje te gaan tot sluitingstijd stuurt tot overmaat van ramp het navigatiesysteem me ook nog de verkeerde kant op. Een telefoontje aan de High Commission van Zambia brengt me weer in de goede richting, maar dan zijn nergens straatnaambordjes te vinden en moet ik nog een keer bellen. Net als ik de melding krijg dat mijn beltegoed over 1 minuut op is, zie ik het gebouw voor mijn neus opdoemen. Pffff, dat was even spannend, want om te laat te komen, zou hebben betekend dat de 50 km heen en 50 km terug voor niets zou zijn geweest net als de stress om er op tijd te komen. Gelukkig verloopt bij de High Commission alles vlekkeloos. De man bij de receptie (niet meer dan een houten tafel tegen de muur van de hal) laat mijn hart nog een keer overslaan door het te laten lijken alsof Aldwin zijn eigen visumaanvraag had moeten doen en een apart formulier moet invullen, maar dan begint hij uitbundig te lachen. Tot mijn grote opluchting zegt hij, al schuddend van het lachen, dat het een grapje is en al snel lach ik met hem mee. Hij verwijst me naar een (afgeladen) wachtkamer waar ik twee formulieren moet invullen. Tot mijn grote verbazing ben ik bijna direct aan de beurt en sta ik na een klein half uurtje alweer buiten. Nu maar afwachten of de visa donderdag klaar zijn en of we onze paspoorten terugkrijgen!